Nowa zajawka



 Aby zająć czymś myśli w niełatwym czasie po raz kolejny założyłam przysłowiowe portki, zakasałam rękawy i przywdziałam męską energię, aby podołać nowemu wyzwaniu 💪

Otóż trafił mi się, w niedokońca jasnym formalnie stanie, spadek w postaci ponad stuletniego domku. Właściwie to rozpadające się na części pierwsze pośród zagraconego milionem rzeczy podwórka ruiny..

W świetle prawa domek ma około 7 właścicieli i jakby to sprawiedliwie podzielić to wyszłoby na to, że każdy może przygarnąć teren wielkości sporej piaskownicy 😉

Sytuację prawną tego miejsca rozstrzyga sąd. A ja w tym czasie odgruzowuję przestrzeń odkrywając jej potencjał i rodzinne pamiątki i skarby.

Pochłania mnie to coraz bardziej choć codziennie mam jakieś załamanie i kryzys bo jest tu tego wszystkiego tyle, że ciężko o widoczny i dopingujący do działania efekt.

Mimo wszystko walczę dalej 💪

Czuję, że to miejsce mnie potrzebuje,  a ja potrzebuję jego. Więc w tej uroczej symbiozie, czasem zakłócanej przez żywioły jak np. wczorajsza burza, która rozpitoliła to co wydawało się względnie ogarnięte, daję upust swojej kreatywności i ogarniając ten pierdolnik niczym Hiroszima, porządkuję przy okazji własne wnętrze.

To rodzaj terapii, bo mój obecny stan przypomina ten domek - niby stoi stabilnie, ale w każdej chwili może ☆ebnąć..

A podwórko to niedokończone sprawy i problemy, pozbywając się tego co zagraca i zabiera energię tworzę przestrzeń na Nowe mam nadzieję Lepsze ♡

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

On(i)

 Pojawił się w moim życiu, gdy najbardziej tego potrzebowałam. Ukoił ból przeszłości i ten, z którym wówczas przyszło mi się zmierzyć - pierwsze dzielone wakacje, a tym samym pierwszy miesiąc bez moich dzieci... Miłość jaką we mnie wtedy obudził dodała mi ogrom siły, pewności siebie i wiary w lepsze jutro. Nigdy wcześniej nie czułam się tak wysłuchana, zrozumiana i... bezpieczna, choć daleko mu do oazy spokoju. A jednak to w tych wytatuowanych ramionach czułam się jak w domu, w tych szalonych oczach widziałam troskę i dobro, a Miłość z Nim rozpuściła we mnie wszystkie blokady.. Zaimponował mi swoją siłą, bo zniósł w życiu to co mi wydawało się nie do przeżycia - stratę wszystkich bliskich i wolności na długie lata.. Ta siła udzieliła się też mi w czasie kiedy byłam jej totalnie pozbawiona. Te wakacje miały być nie do przeżycia, a na pewno nie na trzeźwo, bo totalnie nie radziłam sobie z tą sytuacją - z rozpadem rodziny, dzieleniem wakacji, samotnością i poczuciem bycia zbędną. No i...
Czytaj więcej

Ból..

Obraz
 Kiedyś ten fizyczny był nie do zniesienia. Wywoływał płacz, bunt i potrzebę ukojenia. Na zdarte kolanko pomagał 'magiczny plasterek' i troska mamy... Z czasem okazało się, że jest też gorszy rodzaj bólu - ten pochodzący ze środka, z emocji, z poczucia niesprawiedliwości, samotności, wstydu.. Niewidoczny, a jednak bardzo dotkliwy. Przez lata nieukojony bo czasy takie.. O emocjach raczej się nie mówiło, przynajmniej nie w moim domu. Trzeba było robić co należy, czasem dając się ponieść spontanicznej radości, ale miejsca na płacz 'bez powodu' już raczej nie było.  A czasem bardzo chciało się płakać..  Chciało się wtulić i poczuć bezpiecznie.. Chciało się nazwać emocje, które we mnie szalały powodując czasem histeryczne napady płaczu i śmiechu. Brak przyzwolenia na wyrażanie siebie powodował tłumienie emocji do wewnątrz. Na zewnątrz byłam grzecznym, miłym, dobrym i cichym dzieckiem choć w środku szalał emocjonalny armagedon.. W chwilach, gdy bolała dusza ból ciała często b...
Czytaj więcej

Na rozstaju dróg...

 Coś się kończy więc i coś zaczyna..  Prawdopodobnie tak, lecz gorzej jak kończy się prawie wszystko co twoje i znane, wszystko co cię określa jako człowieka, wszystko co kochasz i czemu poświęciłaś/eś większość swojego życia. Można wtedy stracić grunt pod nogami. Można zacząć wątpić w sens tego wszystkiego. Można się po prostu bać. Tak boję się. Przyszłości czającej się za rogiem - obcej, brutalnej, zachłannej, takiej co odbierze mi moje świętości.. A co mogę stracić? Rodziców, którzy synchronicznie przygarnęli 'uszczypliwe zwierzątka', ukochane dzieci - sens mojego życia, które postanowił ode mnie odsunąć pan- jeszcze- mąż w obrzydliwie perfidny i zakłamany sposób, pracę - jeśli batalia rozwodowa przybierze na sile.. Teoretycznie powinnam też coś zyskać, ale tu jakoś czarna plama. Pewnie kolejne życiowe doświadczenia.. pewnie twardszy tyłek, a może nawrót depresji, która ostatnim razem przykuła mnie do łóżka na kilka długich, zimnych miesięcy.  Wychodziłam z niego po to...
Czytaj więcej